وعد و وعید الهی
وعد و وعید الهی
«وعد» در قرآن کریم هم برای نویددادن به خیر به‌کار رفته و هم برای انذار از شر؛ اما وعید فقط به‌معنی انذار از شر و سرانجام بد است؛ در حدود دویست آیه از قرآن کریم به وعد و وعید الهی و مصادیق آن تصریح شده است. بیشتر وعده‌های الهی به مؤمنان و پیامبران به‌ویژه پیامبر اسلام (ص) است ازجمله (انبیاء، ۱۰۵). بیشتر وعیدهای الهی نیز در قرآن متوجه گروه‌های زیر است: ۱. مشرکان (بقره، ۹۶)؛ ۲. کافران (مائده، ۳۶؛ انفال، ۱۲ـ۱۴؛ توبه، ۶۴؛ احزاب، ۵۷ و ۵۸)؛ ۳. مفسدان، گناهکاران و فاسقان (بقره، ۱۱ و ۱۲ و ۲۶ و ۲۷ و ۹۹ و ۲۰۴).