ویلیام ادموندستون آیتون
ویلیام ادمنستون آیتون (William Edmondstoune Aytoun (1813–1865
| ویلیام ادمونستون آیتون William Edmondstoune Aytoun | |
|---|---|
| زادروز |
1813 |
| درگذشت | 1865 |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق در دانشگاه ادینبورو |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | وکیل |
| آثار | تسخیرکنندگان اسکاتلند |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | |
شاعر، استاد بلاغت و وکیل اسکاتلندی. به سبب نقیضه‌هایش[۱][./index.php?title=ویلیام_ادموندستون_آیتون#cite_note-1 [1]] مشهور است و اشعار کوتاه هجوآمیزش تأثیر عمیقی بر طنز ادبی در اسکاتلند گذاشت. شعر، ترجمه، داستان، نقد ادبی و متون مطایبه‌آمیز می‌نوشت و همچنین، قصیده‌های اسکاتلندی را جمع‌آوری می‌کرد. مادرش، که زنی علاقه‌مند به ادبیات بود، اولین بارقه‌های علاقه به این حوزه را در او برانگیخت. در دانشگاه ادینبورو[۲] به تحصیل پرداخت و اولین کتابش را در نوزده سالگی منتشر کرد. چند ماهی به لندن رفت و حقوق آموخت، اما بعد به آلمان سفر کرد و در آن‌جا به یادگیری زبان آلمانی مشغول شد. در همین دوران، بخشی از فاوست گوته را هم ترجمه کرد که البته هیچ گاه منتشر نشد. پس از چندی به اسکاتلند برگشت و پس از پنج سال، مدرک خود در علم حقوق را دریافت کرد. آیتون برای سال‌های متمادی با مجله‌ی ادبی بلک‌وود[۳] همکاری کرد. همچنین، با صحبت‌های جذاب و پرشورش در دانشگاه ادینبورو، علاقه‌ی دانشجویان را به شرکت در کلاس‌های بلاغت برانگیخت، تا حدی که ظرفیت کلاس‌ها از حدود سی نفر به صد و پنجاه نفر تغییر کرد.
با انشتار قصایدش در کتابی به نام تسخیرکنندگان اسکاتلند[۴] محبوبیتی گسترده یافت. آیتون دو بار ازدواج کرد و البته هیچ گاه بچه‌دار نشد.
منبع:
Encyclopedia of Literature, Merriam Webster