ویلیام فاتح
ویلْیامِ فاتح (۱۰۲۸ـ۱۰۸۷م)(William I the Conqueror)
(یا: ویلیام اول) پادشاه انگلستان (۱۰۶۶ـ۱۰۸۷م)؛ پسر نامشروع روبرِ ابلیس[۱]، دوک نورماندی[۲]، بود و در ۱۰۳۵م جانشینش شد. در ۱۰۶۶م با این ادعا که ادواردِ معترف[۳]، شاه انگلستان، او را جانشین خود اعلام کرده به این کشور حمله برد، در ۱۴ اکتبر ۱۰۶۶م هارولد دوم (هارولد گادوینسون)[۴] را شکست داد و تاج پادشاهی انگلستان را برسر نهاد. ویلیام در روز کریسمس ۱۰۶۶م در دیر وست‌مینستر[۵] تاج‌گذاری کرد. در دوران کشورگشایی نورمان‌ها[۶] در انگلستان با سرکوب بی‌رحمانۀ شورش‌ها و ساختن ۵۰ قلعه تا ۱۰۸۷م پایه‌های حکومتش را محکم کرد. نظام فئودالیته[۷] را در انگستان کاملاً تثبیت کرد، سیاهۀ ملک و املاک کشور را در دفتر ثبت املاک[۸] (۱۰۸۶م) به‌ثبت رساند و بارون‌ها را کاملا تحت کنترل در آورد. وجه عمدۀ سیاست او تلاش برای جلب حمایت کلیسا از طریق لانفرانک[۹]، اسقف اعظم کنتربری، بود. براثر افتادن از اسب در روآن[۱۰] درگذشت و در کان[۱۱] فرانسه دفن شد. پسرش، ویلیام دوم[۱۲]، بر جایش نشست.