پاتوق

پاتوق
اصطلاحی در ورزش باستانی. اسم و رسم‌دارها و پیش‌کسوت‌های هر محل، عَلَم یا توق (یا توغ به‌معنی علم بی‌تیغه) یا علامتی داشتند که آن را در مرکز دیدوبازدید خود با رفقا، مانند قهوه‌خانه‌ یا تکیه، بر ستونی می‌بستند و نشانۀ مرکزیت خود قرار می‌‌دادند به این مکان پاتوق می‌گفتند.