پاسیاه
پاسیاه (Blackfoot)
(یا: بلک‌فوت) از اقوام سرخ‌پوست امریکایی ساکن در مونتانا[۱]، در امریکا و سسکچوان[۲] و آلبرتا[۳]، در کانادا. شمار آنان به حدود ۳۲ هزارتن می‌رسد (۱۹۹۰) و از سه قبیلۀ فرعی تشکیل شده‌اند: پاسیاه اصیل، بلاد[۴] و پیگن[۵]. آنان تا هنگام نفوذیافتن اروپاییان، از شکارچیان ماهر گاومیش (بوفالو) بودند. نام «بلک‌فوت»، به‌معنی پاسیاه، به‌دلیل رنگ پاپوش‌هایشان به آنان داده شده است. پاسیاه‌ها به خانوادۀ زبان‌های آلگونکوئین[۶] تعلق دارد. قوم پاسیاه از آغاز در منطقۀ دریاچه‌های بزرگ می‌زیست، اما در اوایل دهۀ ۱۷۰۰ به‌طرف غرب به درۀ رودخانۀ سسکچوان و سپس به مونتانا مهاجرت کرد. آنان در زمستان در دسته‌های پراکندۀ شکارچی به‌سر می‌بردند، اما در تابستان گردهم می‌آمدند تا مراسم دینی اصلی خود، مراسم رقص خورشید، را برگزار کنند. آنان در آغاز گاومیش‌ها را با پای پیاده شکار می‌کردند؛ اما از حدود ۱۷۵۰، هم تفنگ و هم اسب به‌دست آوردند. پاسیاه‌ها، که قبیله‌ای به‌شدت پرخاش‌جو بودند، قبایل همسایه و ضعیف‌تر را از سرزمین خویش بیرون می‌راندند و در جنگ با آنان، پوست سرشان را می‌کندند. آنان در ۱۷۸۰ سخت به بیماری آبله دچار شدند و جمعیت آنان از ۱۵هزار نفر به ۶هزار نفر کاهش یافت. آنان تا قرن ۱۹ از استقرار مهاجران سفیدپوست در سرزمین‌های خود جلوگیری کردند. بلک‌فوت‌ها تا انقراض نسل گاومیش‌ها در اوایل دهۀ ۱۸۸۰، حاضر نبودند شیوۀ زندگی خود را تغییر دهند و فقط پس از افزایش مرگ و میر، به‌سبب کمبود مواد غذایی، به‌ناچار به کشاورزی رو‌آورند. اکثر آنان امروز در حفاظت‌گاه سرخ‌پوستی پاسیاه در مونتانا و نیز در بلک‌فوت، بلاد و پیگن در آلبرتا زندگی می‌کنند.