پاولف، ایوان (۱۸۴۹ـ۱۹۳۶)
پاوْلُف، ایوان (۱۸۴۹ـ۱۹۳۶)(Pavlov, Ivan Petrovich)
| ایوان پاولف Ivan Petrovich Pavlov | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۹م |
| درگذشت | ۱۹۳۶م |
| ملیت | روسیه ای |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه پزشکی سلطنتی سن پترزبورگ |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| آثار | درس هایی در زمینه کار غده گوارشی اصلی (۱۸۹۷) |
| گروه مقاله | جانورشناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی (۱۹۰۴) |
فیزیولوژیست روس. در ۱۹۰۴ برای کشف فیزیولوژی گوارش برندۀ جایزۀ نوبل فیزیولوژی یا پزشکی شد. بازتاب‌های شرطی را در حیوانات بررسی کرد و اقداماتش در نظریه‌های رفتاری یادگیری تأثیری شگرف گذاشت. در ریازان[۱] متولد شد، در دانشگاه پزشکی سلطنتی سن‌پترزبورگ تحصیل کرد، و در۱۸۹۰ به مقام استادی رسید. در زمینۀ فیزیولوژی دستگاه عروق و تنظیم فشار خون تحقیق کرد و آزمایش‌هایی، مانند قطع اعصاب قلبِ سگِ زنده، را روی حیوانات به‌عمل آورد تا نشان دهد چگونه اعصابی که از شبکۀ عصبی قلبی خارج می‌شوند قدرت ضربان قلب را کنترل می‌کنند. پاولف در تحقق دربارۀ رفتار و دستگاه اعصاب انسان نیز بر اهمیت شرطی‌شدن[۲] تأکید کرد. استنباط او این بود که رفتار خودْبازدارنده در شخص روان‌پریش[۳] وسیله‌ای برای محافظت از خویشتن است. بیمار از جهان و نیز از همۀ محرک‌های زیانبار آن کناره می‌گیرد. پس از طرح این نظریه، محیط درمان بیماران روانی در روسیه به فضایی کاملاً آرام تبدیل شد. درس‌هایی در زمینۀ کار غدۀ گوارشی اصلی[۴] (۱۸۹۷) خلاصۀ کتابی است که برای آن جایزۀ نوبل گرفت.