پسرخواندگی عیسی

پسرخواندگی عیسی (Adoptionism)

(یا: تَبَنّی) بدعتی از سِنخ مَشرب مذهب نسطوری در دین مسیح، پدیدآمده در حدود قرن ۳م در اسپانیا. این بدعت در اواخر قرن ۸م جان تازه‌ای گرفت. اِلیپاندوس، سراسقف تولِدو، و فلیکس، اسقف اورخل، بر این باور بودند که اگرچه مسیح از حیث ماهیت الهی‌اش پسر خداوند است، از جنبۀ انسانی‌اش به پسرخواندگی خداوند پذیرفته شده است و لحظۀ وقوع پذیرش را هنگام غسل تعمید او می‌دانستند که کبوتری از آسمان فرود آمد و ندایی الهی آمد که تو پسر حبیب من هستی (مرقس ۱: ۹ـ ۱۱). این نظریه سبب تشکیل سه شورای کلیسا در راتیسبون (۷۹۲م)، فرانکفورت (۷۴۹م)، و اِکس ـ لا ـ شاپل (۷۹۹م) شد که آن را بدعت شمردند و محکوم کردند.