پشیبیشفسکی، استانیسلاف (۱۸۶۸ـ۱۹۲۷)
پشیبیشِفسکی، استانیسلاف (۱۸۶۸ـ۱۹۲۷)(Przybyszewski, Stanislaw)
نویسندۀ لهستانی. عضو گروه نویسندگان، نقاشان، و روشنفکران جهان وطن بود، که در دهۀ ۱۸۹۰ در برلین سکونت داشتند، و آثارش را به آلمانی و لهستانی می‌نوشت. ازجمله آثارش عبارت‌اند از نمایش‌نامه‌هایی نظیر برف[۱] (۱۹۰۳) و انتقام‌جو[۲] (۱۹۲۷)؛ رمان‌هایی مثل انسان هوشمند[۳] (۱۸۹۵ـ۱۸۹۶)؛ و اشعار منثور و مقالات. پشیبیشفسکی از نخستین نوگرایان لهستانی به‌شمار می‌رود. از پیش‌گامان گرایش‌های روان‌کاوانه در ادبیات بود و آثارش معمولاً به حالات عاطفی شدید می‌پردازند. محفل آشنایانش مشتمل بودند بر اوگوست استریندبرگ[۴]، نویسندۀ سوئدی، و ادوارد مونش[۵]، نقاش نروژی، که پشیبیشفسکی در ۱۸۹۴ مقاله‌ای دربارۀ آثارش نوشت.