چهارسوق

(یا: چهارسو؛ چارسو) فضایی در بازارهای ایرانی در محل تقاطع دو راستۀ بازار. به‌معنای «چهار بازار» است، که گاه با تسامح به‌صورت چهارسوق تلفظ می‌شود. چهارسوق، غالباً فضایی است گشاده با هندسه‌ای متمرکز (چندضلعی نزدیک به دایره)، ارتفاعی بیش از فضاهای مجاور، گنبدی شاخص، و ترکیبی ظریف و پرکار و مزیّن. چهارسوق نوعی فضای پخش و تصمیم‌گیری، و تضمین‌کنندۀ تنفس و تنوع در فضاهای متوالی بازار است. چهارسوی بزرگ تهران، در انتهای بازار مسگرها، بناشده در ۱۲۲۲ق (← مسگری)، چهارسوی کوچک تهران، در انتهای بازار بزازها، بناشده در ۱۲۴۳ق، چهارسوی بازار قیصریه در اصفهان، چهارسوی بازار لار، و چهارسوی بازار کرمان را باید از چهارسوهای مهم بازارهای ایران دانست.