چهل تیغ

چهل‌تیغ

تیغ‌زدن بر پوست نوزاد، در روز چهلم تولّد، برای بیرون‌کردنِ خون کثیف از بدنِ او. اعتقاد بر این بود که خونِ نوزاد تا ۴ ماه و ۱۰ روز پس از تولّدِ او پاک نیست؛ چراکه نوزاد در رحمِ مادر از خونِ حیض تغذیه کرده است و امکان دارد به‌سبب این ناپاکی بیمار شود. با این استدلال، در چهلمین روز زندگی‌اش، دلاکی به خانه می‌آوردند تا با تیغ، ۴۰ بار (به روایتی ۴۱ بار و گاه بسی بیشتر)، بر بدنِ او شیار زند. بر جای زخم‌ها، مرهم صبرِ زردِ کوبیدۀ نرم می‌گذاشتند.