چینگ دایو
چینگدائو (Qingdao)
(یا: تسینگ‌تائو[۱]) بندر و اقامتگاه تابستانی در استان شاندونگ[۲]، در شرق چین، کنار دریای زرد[۳]، با ۱,۵۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). دارای پایگاه دریایی و صنایع متنوع سنگین و سبک است. در ابتدا روستای ماهی‌گیری و از ۱۸۹۸ تا ۱۹۱۴ مستعمرۀ آلمان بود. چینگدائو در ساحل جنوب شرقی خلیج جیاجو[۴] (خلیج کیائوچو[۵])، لنگرگاهی طبیعی در فاصلۀ مساوی بین پکن[۶] و شانگهای[۷]، قرار دارد. با راه‌آهن به جینان[۸]، مرکز استان، و بندر یانتای[۹]؛ و با بزرگراه جینان ـ چینگدائو به شبکۀ ملی بزرگراه‌های چین متصل است. آلمان چینگدائو را از ۱۸۹۸ به‌مدت ۹۹ سال اجاره کرد، سپس به تقویت استحکامات آن پرداخت و بندر و پایگاه دریایی در آن ساخت. در ۱۹۱۴، ژاپن به آلمان اعلان جنگ داد و در نوامبر ۱۹۱۴ چینگدائو را با کمک نیروی مشترک بریتانیا و هند تصرف کرد. اشغالگری ژاپن تا ۱۹۲۲ ادامه یافت. در نیمۀ نخست قرن ۲۰ چینگدائو از لحاظ فرهنگی و اقتصادی پیشرفته‌ترین شهر استان شاندونگ بود. چینگدائو بار دیگر از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد و از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ پایگاه دریایی امریکا بود. کمونیست‌ها تا ژوئیۀ ۱۹۴۹، مدت‌ها پس از تصرف شمال چین، بر چینگدائو مسلط نشده بودند.