کاردرمانی
کارْدرمانی (occupational therapy)
درمانی با هدف کمک به بیماران در همۀ سنین، برای غلبه بر ناتوانایی‌های ناشی از بیماری‌های جسمی و روانی، تصادف یا پیری. وظیفۀ کارْدرمانگر[۱] کمک به بیمار برای زندگی مطلوب و با بیشترین استقلال ممکن است. کارْدرمانگران در خانه‌های بیماران، بیمارستان‌ها، خانه‌های شبانه‌روزی، مراکز بهداشتی، زندان‌ها و مدارس حضور دارند. درمان، معمولاً، در زمینۀ انجام تکالیف روزانه، بازیابی مهارت‌های اجتماعی، بالابردن توان و اعتماد به نفس بیماران، و ایجاد توانایی برای بازگشت به شغل قبلی در آن دسته از بیماران است که شاغل‌اند. آنان به بیماران رهنمودهایی برای سازش با محیط خانه‌های خویش و برآوردن نیازهای خاص خود ارائه می‌کنند. تخصص برخی از کارْدرمانگرها در زمینۀ بالابردن سطح سلامت یا ارزیابی مخاطرات کار است و برخی مشاور در امور خدمات بهداشتی، اجتماعی، و صنایع‌اند.
- ↑ occupational therapist