کارول بیکر
کارول بیکر (پنسیلوانیا 28 مه 1931م- ) (Carroll Baker)
کارول بیکر Carroll Baker | |
---|---|
زادروز |
پنسیلوانیا 28 مه 1931م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
آثار | بیبی دال؛ سرزمین بزرگ؛ چیزی وحشی؛ فرصتطلبان؛ خزان قبیلۀ شاین؛ بزرگترین داستان عالم؛ هارلو؛ یخشکن |
گروه مقاله | سینما |
خویشاوندان سرشناس | دونالد برتون (همسر)؛ بلانش بیکر (دختر) |
جوایز و افتخارات | نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1975) |
بازیگر امریکایی تئاتر، سینما و تلویزیون. از آن دسته بازیگرانی است که پسزمینۀ اکتورز استودیو[۱]یی و حضورش در برادوی[۲] مثل دیواری میان او و هالیوود کشیده شد و نتوانست از این تجربیات در جهت جاگیری در روند فیلمسازی استودیویی استفاده کند. با این حال تلاش او برای کار به روش اکتورز استودیو، چه در نمونۀ موفق آن (بیبی دال[۳]) و چه ناموفقش (چیزی وحشی[۴])، ارزشمند و قابل بحث است.
پدرش فروشندۀ سیار بود. کارول پس از یک سال آموزش در جونیور کالج[۵] سنت پترزبورگ[۶] فلوریدا ترک تحصیل کرد تا به یک گروه رقصنده بپیوندد. سپس، مدتی به عنوان دستیار در یک نمایش شعبدهبازی کار کرد. پس از ازدواج کوتاهمدتی با یک تاجر پوست (ژانویه تا اوت ۱۹۵۳) به هالیوود رفت و در فیلم عشق آسان[۷] (ساختۀ چارلز والترز[۸]) نقش کوتاهی را به عهده گرفت. با این همه مأیوس رهسپار نیویورک شد. پس از ظاهر شدن در آگهیهای تجاری تلویزیونی و روی صحنه، در اکتورز استودیو ثبت نام کرد. در آنجا با همسر آیندهاش، جک گارفین[۹] کارگردان (۱۹۵۵ - ۱۹۶۹) آشنا شد و در تلویزیون و تئاتر مورد توجه قرار گرفت. با سومین فیلمش، بیبی دال، به شهرت رسید و برای آن نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد (1975). طی دهۀ ۱۹۶۰ هالیوودیها کوشیدند تا او را جایگزین مریلین مونروی ازدسترفته سازند، اما حتی فیلمهایی مثل فرصتطلبان[۱۰] و هارلو[۱۱] نیز در جهت موفقیت بیشترش مؤثر نبودند. در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ به اروپا رفت و به ایفای نقش در فیلمهای ایتالیایی و اسپانیایی پرداخت. در دهۀ ۱۹۸۰، بار دیگر در سینمای آمریکا جلوی دوربین رفت. همسر سومش، دونالد برتون[۱۲] (از ۱۹۸۲) و دخترش، بلانش بیکر[۱۳]، نیز بازیگر هستند. خاطراتش را در کتابی با نام بیبی دال (۱۹۸۳) نوشته است. ایفای نقش بیکر در بیبی دال، این نوید را میداد که به دلیل استعداد بازیگری و جذابیتهای ظاهری، یکی دیگر از ابرستارههای هالیوودی خواهد شد. اما متأسفانه با اینکه در فیلمهایی مثل خزان قبیلۀ شاین[۱۴] و یا چهگونه غرب تسخیر شد[۱۵] درخشش کافی داشت و با وجود حضور زیادش در نقشهای اصلی فیلمها هرگز فرصت ستاره شدن را نیافت. او سعی کرد با فرصتطلبان و هارلو اوجی تازه بگیرد، اما شخصیت غیر سمپاتیکش مخاطبان خاص و عام را دفع کرد. پس از مواجهه با بیمهری منتقدان و دستاندرکاران هالیوودی، به یک تبعید خودخواسته رفت و این بار در سینمای ایتالیا و اسپانیا به شهرت رسید. در دهۀ ۱۹۸۰، نقش کوچک او در ستارۀ ۸۰[۱۶] مورد توجه و تحسین قرار گرفت.
فیلمشناسی (گزیدۀ آثار)
- غول (استیونز[۱۷]- 1956)
- بیبی دال (کازان- 1956)
- سرزمین بزرگ (وایلر- 1958)
- چیزی وحشی (گارفین[۱۸]- 1961)
- فرصتطلبان (دمیتریک[۱۹]- 1963)
- خزان قبیلۀ شاین (جان فورد- 1964)
- بزرگترین داستان عالم (استیونز- 1965)
- هارلو (داگلاس[۲۰]- 1965)
- یخشکن (لنتسی[۲۱]- 1972)
- بد اندی وارهول (جانسون[۲۲]- 1977)
- ستارۀ ۸۰ (فاسی[۲۳]- 1983)
- آیرون وید (بابنکو[۲۴]- 1987)
- بازی (دیوید فینچر- 1997)
- ↑ Actors Studio
- ↑ Broadway
- ↑ Baby Doll
- ↑ Something Wild
- ↑ Junior College
- ↑ St. Petersburg
- ↑ Easy to Love
- ↑ Charles Walters
- ↑ Jack Garfein
- ↑ The Carpetbaggers
- ↑ Harlow
- ↑ Donald Burton
- ↑ Blanche Baker
- ↑ Cheyenne Autumn
- ↑ How the West Was Won
- ↑ Star 80
- ↑ George Stevens
- ↑ Jack Garfein
- ↑ Edward Dmytryk
- ↑ Gordon Douglas
- ↑ Umberto Lenzi
- ↑ Jed Johnson
- ↑ Bob Fosse
- ↑ Héctor Babenco