کاستلو برانکو، کامیلو (۱۸۲۵ـ۱۸۹۰)
کاستِلو برانْکو، کامیلو (۱۸۲۵ـ۱۸۹۰)(Castello Branco, Camillo)
رمان‌نویس پرکار پرتغالی. آثارش میان عرفان و قلندری در نوسان‌اند و ترکیبی از احساسات رومانتیک و طنز تراژیک در آن‌ها مشهود است. بیش از 260 عنوان کتاب از وی منتشر شد. برخی از این آثار عبارت‌اند از عشق و تباهی[۱] (۱۸۶۲) و سرگذشت من[۲] (۱۸۷۵)، که داستان‌هایی از زندگی روستایی مناطق شمالی است. کاستلو فرزندی نامشروع بود، در کودکی یتیم شد، و زندگی پرماجرایی داشت و دو بار به زندان افتاد. ابتدا پزشکی و الهیات خواند اما در نهایت تصمیم گرفت نویسنده شود. از دیگر آثار اوست: خوشبختی کجاست؟[۳] (۱۸۵۶) و دختر برزیلی اهل پراتسین[۴] (۱۸۸۲). در ۱۸۸۵ ویسکونت شد و پس از ازدست‌دادن بینایی‌اش خودکشی کرد. با این‌که بیشتر آثار او در سطح آثار عامه‌پسند قرار دارند، اما رمان‌هایی مثل داستان عاشقانۀ مرد ثروتمند[۵] (۱۸۶۱) و شمایل ریکاردینا[۶] تراژدی‌اند و آگاهانه و با قدرت روایت می‌شوند.