کرسی (عرفان)
کرسی (عرفان)
در لغت به معنی تخت و سریر است و در اصطلاح عرفا جایگاه امر و نهی خداوندی و محل تجلّی همۀ صفات فعلیه و مظهر اقتدار حضرت حق و محل ایجاد و عدم و ظهور آثار متضاد است. در این مورد عرفا نظرات گوناگون داده‌اند؛ برخی کرسی را علم دانسته‌اند و از همین‌رو دفتر علم را کراسه نام نهاده‌اند و عالمان را کراسی خوانده‌اند. برخی دیگر مراد از کرسی را عظمت و پادشاه دانسته‌اند و برخی معتقدند خداوند کرسی را از لؤلؤ آفریده است. برخی گفته‌اند: کرسی نام فرشته‌ای است که خداوند او را خلق کرده است تا آسمان‌ها و زمین‌ها از او پر شود. عین‌القضاۀ همدانی می‌گوید: هر قائمه‌ای از قوائم کرسی چندان است که هفت آسمان و هفت زمین و کرسی در پیش عرش است و حاملان کرسی چهار فرشته‌اند. این واژه از قرآن کریم گرفته شده است (سورۀ بقره، 255).