کلارینو
کلارینو (clarino)
(در ایتالیایی به‌معنای کلاریون) نامی که در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ به ترومپت[۱] می‌دادند، همچنین نام بالاترین ردیف آوایی ساز، از دوی بالای دوی میانی به‌بعد، که معمولاً برای پاساژهای پر زینت در آثار باخ و معاصرانش استفاده می‌شد. در اوایل قرن ۱۸ این نام گاهی معادل کلارینت برشمرده می‌شد، که واژۀ ایتالیایی معمول آن کلارینِتّو[۲] بود.