کلیسای آزاد
کِلیسای آزاد (Free Church)
(یا: کلیسای مخالف کلیسای انگلستان) مجموعۀ کلیساهای پروتستان انگلستان و ویلز[۱] که در ۱۹۴۰ به «شورای فدرال کلیسای آزاد[۲]» پیوستند. این کلیساها عبارت‌اند از کلیسای متدیست[۳]، اتحاد باپتیست[۴]، کلیسای اصلاح‌شدۀ متحد[۵]، انجمن دوستان[۶] (کوئیکرها[۷])، سپاه رستگاری[۸] و کلیساهای پنجاهه‌ای[۹]. پایه‌گذاران آن‌ها خواهان پیروی از اشکال سنتی عبادت که کلیسای رسمی انگلستان وضع می‌کرد نبودند و برای اقدام مشترک با یکدیگر متحد شدند. اختلاف کلیساهای آزاد با کلیساهای کاتولیک، ارتُدوکس[۱۰] و انگلیکان[۱۱] در تعبیرشان از اَفخارستیا[۱۲] یا عشای ربانی[۱۳] است که در آن به یاد عیسی مسیح(ع) نان و شراب می‌خورند. آن‌ها این آیین را قربانی مجدد عیسی (ع) نمی‌دانند و آن را تنها یادآور عمل عیسی(ع) می‌شمارند. نان و شراب را روی میز ساده‌ای می‌گذارند و هر کس ممکن است شراب را در پیالۀ کوچک جداگانه‌ای بنوشد. برخی کلیساهای آزاد مانند «سپاه رستگاری» و «انجمن دوستان» به‌‌طور کلی افخارستیا را برگزار نمی‌کنند، زیرا یادآوری عیسی(ع) را بدین شکل ضروری نمی‌دانند.