کیتاساتو، شیباسابورو (۱۸۵۲ـ۱۹۳۱)
کیتاساتو، شیباسابورو (۱۸۵۲ـ۱۹۳۱)(Kitasato, Shibasaburo)
| شیباسابورو کیتاساتو Shibasaburo Kitasato | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۲م |
| درگذشت | ۱۹۳۱م |
| ملیت | ژاپنی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده پزشکی کوماموتو، دانشگاه سلطنتی (دانشگاه توکیوی فعلی) |
| شغل و تخصص اصلی | باکتری شناس |
| گروه مقاله | پزشکی |
باکتری‌شناس ژاپنی و کاشف باسیل عامل طاعون. او این باسیل[۱] را هنگام تحقیق دربارۀ طغیان طاعون[۲] در هنگ‌کنگ کشف کرد. همچنین، برای نخستین‌بار باسیل کزاز[۳] را در کشت خالص تکثیر کرد. او و امیل فون برینگ[۴]، باکتری‌شناس آلمانی، دریافتند که تزریق مقادیر بسیار کم سم کزاز[۵]، کمتر از مقدار کشنده، در چند نوبت، و افزایش مقدار آن در هر نوبت، باعث ایمنی دربرابر بیماری می‌شود. کیتاساتو در جزیرۀ کیوشو[۶] زاده شد و در دانشکدۀ پزشکی کوماموتو[۷] و دانشگاه سلطنتی[۸]، دانشگاه توکیوی فعلی، درس خواند. در ۱۸۸۵، برای تحصیل در رشتۀ باکتری‌شناسی از طرف دولت به آلمان اعزام شد و برای کار در آزمایشگاه رابرت کخ[۹] به برلین رفت. پس از بازگشت به ژاپن در ۱۸۹۱، مؤسسۀ باکتری‌شناسی خصوصی کوچکی افتتاح کرد. این مؤسسه در ۱۹۱۵ و برخلاف میل کیتاساتو در دانشگاه توکیو ادغام شد. او به‌همین سبب استعفا کرد و مؤسسۀ کیتاساتو[۱۰] را تأسیس کرد و تا پایان عمر رئیس آن بود. در ۱۸۹۰، کیتاساتو و فون برینگ ایمنی بدون مسمومیت[۱۱] را کشف کردند و براساس آن، به‌سرعت سرمی برای درمان سیاه‌زخم[۱۲] ساختند. پس از بازگشت به ژاپن در ۱۸۹۴، دولت کیتاساتو را برای تحقیق دربارۀ همه‌گیری طاعون خیارکی[۱۳] به هنگ‌کنگ فرستاد. فرانسه هم یک گروه پژوهشی کوچک را به سرپرستی اَلکساندر یرسین[۱۴]، باکتری‌شناس سوئیسی، به آن‌جا اعزام کرده بود. مشکلات زبانی مانع از همکاری دو گروه شد و هنوز دقیقاً مشخص نیست کدام یک زودتر باسیل عامل طاعون خیارکی،پاستورلا پستیس[۱۵]، را جدا کردند، اما کیتاساتو یافته‌هایش را زودتر منتشر کرد. امروزه این باسیل یرسینیا پستیس[۱۶] نامیده می‌شود. در ۱۸۹۸، کیتاساتو عامل اسهال خونی[۱۷] را نیز بازشناسی کرد. او روش عفونت‌زایی سل را نیز مطالعه کرد.