گریوه
گَریوِه (butte)
(یا: تپۀ شاهد) تپه‌ای با فراز تخت و دامنه‌های پرشیب. روی لایه‌های افقی سنگ‌های رسوبی و عمدتاً در نواحی کم‌آب و خشک ایجاد می‌شود. گریوه‌ای بزرگ با نمای چشم‌گیر میزمانند را تخت‌کوه[۱] می‌نامند. گریوه‌ها و تخت‌کوه‌ها مشخصۀ نواحی نیمه‌خشک‌اند. در این مناطق، بقایای لایه‌های سنگی مقاوم از سنگ‌های نرم‌تر زیرینشان محافظت می‌کنند. نمونه‌های این پدیده عبارت‌اند از نواحی فلاتی کلرادو[۲]، یوتا[۳]، و آریزونای امریکا.