گز (خوراک)
گَز (خوراک)
![](/images/thumb/4/4a/36092900-1.jpg/300px-36092900-1.jpg)
![](/images/thumb/d/d6/36092900-2.jpg/300px-36092900-2.jpg)
![](/images/thumb/d/dc/36092900-3.jpg/300px-36092900-3.jpg)
![](/images/thumb/7/71/36092900-4.jpg/300px-36092900-4.jpg)
![](/images/thumb/f/fb/36092900-5.jpg/300px-36092900-5.jpg)
![](/images/thumb/2/2f/36092900-6.jpg/300px-36092900-6.jpg)
![](/images/3/3b/36092900.jpg)
نوعی شیرینی سنتی ایران. از درختچهای بهنام گزانگبین، با نام علمی تاماریکس مانیفِرا فرآوری میشود. گزانگبین در نواحی مرکزی ایران، بهویژه اطراف خوانسار و اصفهان میروید. شیرۀ این گیاه براثر نیش حشرهای از گونۀ کوکوس مانیپاروس از شاخههای آن تراوش میکند و طعم شیرین دارد. از این شیره، نوعی شیرینی بهنام گز درست میکنند. گز را معمولاً بهشکل قرصهایی که با گلاب و مغز پسته آمیخته است، میسازند و لابهلای قرصها آرد میپاشند تا از چسبیدن آنها به یکدیگر جلوگیری شود. در چند دهۀ اخیر گز را بهشکلهای دیگر هم میسازند. گز اصفهان در ایران به مرغوبیت شهرت دارد.