گیری، اریک متیو (۱۹۲۲ـ۱۹۹۷)
گِیری، اریک متیو (۱۹۲۲ـ۱۹۹۷)(Gairy, Eric Matthew)
سیاستمدار میانه‌رو چپ اهل گرانادا، وزیر ارشد (۱۹۵۷ـ۱۹۶۲) و نخست‌وزیر آن کشور (۱۹۶۷ـ۱۹۷۹). در ابتدا، حامی روستاییان فقیر بود و حزب متحد کار گرانادا[۱] را در ۱۹۵۰ تأسیس کرد. در ۱۹۵۷ وزیر ارشد فدراسیون هند غربی[۲] شد. در مقام نخست‌وزیر در چارچوب کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا، گرانادا را به استقلال رساند (۱۹۷۴)، اما خودکامگی و فساد رژیم او سیری فزاینده داشت، محدودیت‌هایی برای رسانه‌ها و اتحادیه‌های کارگری وضع کرد و نظم را از طریق اوباش خود، موسوم به «دارودستۀ مونگوس[۳]» برقرار کرد. در ۱۹۷۹ با کودتای چپ‌گرایان سرنگون شد. در انتخابات بعدی موفق نبود و در ۱۹۹۶ از رهبری حزب متحد کار گرانادا استعفا کرد. در خانوادۀ روستایی فقیری زاده شد، و در اوایل زندگی سیاسی‌اش فعالانه برای احقاق حقوق روستاییان فقیر تلاش کرد، و در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ اتحادیه‌های کارگران ساده، کارگران کشتی‌رانی، و کارگران دون‌پایه را تأسیس کرد، و حزب متحد کار گرانادای چپ‌گرا را به‌منزلۀ نخستین حزب سیاسی جزیره تشکیل داد. در ۱۹۵۱ عضو شورای قانون‌گذاری گرانادا شد و با رهبری مبارزه برای افزایش دستمزد کارگران، سبب دشمنی کشاورزان و مزرعه‌داران سفیدپوست شد. درنتیجه، شش سال به ناحیۀ کاریاکو[۴]، ۴۸کیلومتری گرانادا، تبعید شد. پس از هربرت بلیز[۵] به نخست‌وزیری رسید، و سرپرستی چندین وزارتخانه را برعهده گرفت. شیوۀ خاص حکومت او با اعتقاداتش به سحر و جادو (مذهب وودو) و این باور درآمیخت که موجودات ناشناخته خارجی او را تحت‌نظر دارند. هنگامی‌که در نیویورک سرگرم سخنرانی در سازمان ملل متحد بود با کودتای بدون خون‌ریزی ژنرال هودسُن آستین[۶] جای خود را به موریس بیشاپ[۷]، رهبر مخالفان چپ‌گرا، داد. پس از سرنگونی بیشاپ به گرانادا بازگشت و در انتخابات ۱۹۸۴ شرکت کرد، اما شکست خورد. حزب متحد کار گرانادا در انتخابات همگانی ۱۹۹۵ هیچ جایگاهی به‌دست نیاورد و گیری در ۱۹۹۶، پس از سکتۀ مغزی بازنشسته شد. در ۱۹۷۷ از ملکۀ انگلستان لقب سِر گرفت.