هارون
هارون (Aaron)
در عهد عتیق. برادر بزرگ موسی، و یکی از رهبران عبرانیان در هجرتشان از مصر به ارض موعودِ کنعان. هارون مصاحب و سخنگوی برادرش در حضور فرعون بود. به روایت عهد عتیق، وقتی عبرانیان از بازگشت موسی از کوه سینا ناامید شدند، هارون گوساله‌ای طلایی ساخت و آن قوم را به پرستش آن فراخواند؛ با این‌حال اجازه یافت که کاهن اعظم بماند. گل‌دادن عصای او تقدس او را تأیید کرد. او اِلیشابَع (الیصابات) را به زنی گرفت و از وی صاحب چهار پسر شد. همۀ بازماندگان او عنوان کاهن اعظم را به ارث می‌برند و مقام برجسته‌ای در عبادات و آیین‌های کنیسه دارند. خدمات کم‌اهمیت‌تر را لاویان انجام می‌دهند.
در قرآن. بیست بار به نام او در قرآن اشاره شده است. از جانب خداوند و به درخواست موسی مأمور همکاری با موسی شد و هر دو برادر با هم فرعون را به یکتاپرستی دعوت می‌کردند و بنی‌اسرائیل را از مصر نجات دادند و به جانب سرزمین مقدس کوچ دادند. هارون در تمامی مواقف ملازم برادرش موسی (ع) بود و در همه کارها با وی شرکت داشت. هارون از پیامبران بنی‌اسرائیل بوده و در غیاب موسی، که چهل روز به میقات رفته بود، بر بنی‌اسرائیل خلافت می‌کرد و حادثۀ سامری (← سامری) در آن زمان اتفاق افتاد. موسی در بازگشت ابتدا هارون را عتاب کرد، اما چون عذر او را پذیرفت از خداوند برای خود و او آمرزش طلبید. قرآن از هارون به صورت‌های مختلف تجلیل کرده است.