دشمن زیاری
دُشمن‌زیاری
طایفۀ لر، از گروه چهاربنیچه، از ایلات جاکی کهگیلویه، مرکب از دو گروه الیاسی و گشتاسبی. متشکل از تیرههای باوردیناری، بویری، سلطانعلی، سودیناری، شیرمحمدی، قلندری، میراحمدی، خواجه، رئیس، شیخ عالی، مشتمل بر ۱۸۳۵ خانوار چادرنشین و چند هزار روستایی یک‌جانشین در ناحیه دشمن‌زیاری از نواحی بلاد شاپور در شمال شرق بهبهان. ییلاق این مردم در جوکار، دالون، کوه نور، گل اسبید، مور زرد و قشلاق‌شان در کلات، راک، قلعه‌گل، قلعه‌دختر، شیخان، تلخه‌زار، لیکک، کوشک، رودشور و بعضی نواحی دیگر است. ریاست این مردم همواره در اختیار خوانین الیاسی و گشتاسبی بوده است. گروهی از دشمن‌زیاری‌ها ظاهراً در عصر قاجار، یا پیش از آن به طوایف ممسنی پیوسته‌اند. تیرههای معروف آن عبارت‌اند از سهم‌الدینی، توکلی، تری‌تاجی، بهاء‌الدینی، رودبالی، حسنی، اردشیری، خواجه، محمیدی (محمودی). غالب این مردم در مناطقی نظیر هرایجان، توکل‌آباد، تری‌تاج، جلیل‌آباد، رودبال، دره‌گرگ، گلگون، قندیل و جز آن‌ها اسکان یافته‌اند. طبق آخرین سرشماری‌ها، تعداد چادرنشینان این طایفه بالغ بر ۵۹ خانوار است. دشمن‌زیاری‌های ممسنی در ۱۲۵۷ق در جریان حملۀ فرهادمیرزا معتمدالدوله، حاکم فارس، به طوایف ممسنی آسیب‌های فراوان دیدند.