عبدالرحمان خان
عَبدُالرَّحمان‌خان
پادشاه افغانستان (حک:۱۸۸۰ـ۱۹۰۱) نوۀ دوست‌محمد‌خان. در زمان حکومت شیرعلی‌خان (حک: ۱۸۶۳ـ۱۸۸۰)، در درگیری‌های خونین میان او و برادرانش شرکت داشت، اما به ایران گریخت و سپس به سمرقند رفت. پس از درگذشت شیرعلی‌خان، پس از دوازده سال تبعید در روسیه، به افغانستان بازگشت و از طرف مجلس قبیله‌ای افغانستان (لویه جرگه) لقب امیر یافت. دولت عبدالرحمانخان هواخواه دولت بریتانیا بود. از شاهان مقتدر افغانستان به‌‌شمار می‌رفت و با روش‌های استبدادی تا حدی موفق به ادارۀ کشور گردید. مرزهای فعلی افغانستان، در زمان حکومت او شکل گرفت. در زمان عبدالرحمانخان، قدرت دولت مرکزی تثبیت و اغتشاشات داخلی فرونشست و قدرت قبایل غَلْجایی درهم شکسته شد و قبایل هزاره در افغانستان مرکزی سرکوب شدند. کافرستان ضمیمۀ افغانستان شد و به نورستان تغییر نام داد و اهالی آن به اسلام گرویدند. پس از او، پسرش حبیب‌‌الله‌خان به جایش نشست.