عبدالله بن سعد بن ابی سرح
عَبدُالله بن سَعْدِ بن اَبی سَرْح ( ـ۳۷ق)
سردار اسلام و کاتب قرآن. در مکه اسلام آورد و چون خط خوشی داشت کتابت می‌کرد. گویند در کتابت وحی به‌عمد تغییر می‌داد و گاه «سمیعِ بصیر» را «سمیع علیم» می‌نوشته است و گویند دو آیه در توبیخ او نازل شد (نحل، ۱۰۶؛ انعام، ۹۳) و مرتد شد. بعد از فتح مکه یکی از شش‌نفری بود که پیامبر (ص) دستور کشتنشان را داد اما با وساطت عثمان، که برادر رضاعی‌اش بود، آزاد شد. در فتح مصر با عَمرو عاص شرکت داشت و پس از عَمرو عاص والی مصر علیا شد و از آن‌جا بخش‌های بزرگی از افریقا را فتح کرد. هنگام شورش مردم بر عثمان، از مصر به یاری او شتافت اما در میان راه از قتل او باخبر شد و به شام نزد معاویه رفت. در جنگ صفین شرکت نکرد. در عسقلان یا رمله به مرگ ناگهانی درگذشت.