عبده بروجردی، محمد (بروجرد ۱۲۵۸ـ قم ۱۳۴۶ش)

محمّد عَبدُه بروجردی;
زادروز	بروجرد ۱۲۵۸;
درگذشت	قم ۱۳۴۶ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	درجۀ اجتهاد
شغل و تخصص اصلی	حقوق‌دان
آثار	حقوق مدنی؛ شرح قانون مدنی؛ کلیات حقوق اسلامی
گروه مقاله	حقوق
خویشاوندان سرشناس	شیخ ملاحسین بروجردی (پدر)

عَبدُه بروجردی، محمّد (بروجرد ۱۲۵۸ـ قم ۱۳۴۶ش)

حقوق‌دان ایرانی. فرزند شیخ ملاحسین بروجردی بود. از کودکی به فراگیری فقه و علوم معقول و منقول پرداخت. در کودکی پدرش را از‌دست داد و در ۱۶سالگی پای پیاده به تهران آمد و تحت حمایت آقا سید ریحان‌الله، که از مجتهدین معروف عصر خود بود، قرار گرفت و ادامه تحصیل داد. از محضر اساتیدی همچون میرزا حسن آشتیانی، میرزا هاشم اشکِوَری و شیخ حسین ناظرزاده استفاده برد و در اصول فقه، ادبیات عرب، حکمت، و منطق تبحر یافت. در ۲۱سالگی به درجۀ اجتهاد نایل آمد. سپس به تدریس روی آورد. پس از مدتی، مدرسۀ آلمانی «ایران و آلمان» در تهران گشایش یافت و او به تدریس زبان و ادبیات عرب در این مدرسه پرداخت. طی این مدت دو کتاب در حوزۀ صرف و نحو عربی نوشت و در همان‌جا زبان آلمانی را آموخت و زبان فرانسه را نیز با شرکت در دوره‌های شبانۀ مدرسۀ آلیانس فراگرفت. در ۱۳۳۱ق از مدرسۀ آلمانی کناره‌گیری کرد و در وزارت عدلیه آغاز به‌کار کرد. چند سال بعد مدعی‌العموم استیناف شد و تا زمان انحلال عدلیه و تشکیل دادگستری نوین، در این سمت باقی ماند. از سوی علی‌اکبر‌خان داور (بانی دادگستری نوین) به تصدی ریاست دادگاه انتظامی قضات دادگستری برگزیده شد. در دوران بازنشستگی نیز تا پایان عمر مدرس دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران بود و عمدتاً دروس اصول فقه و معارف اسلامی را تدریس می‌کرد. ازجمله شاگردان او می‌توان به محمود شهابی اشاره کرد که پس از کناره‌گیری وی و به توصیه‌اش، تدریس درس‌های او را برعهده گرفت. عمدۀ آثار تألیفی او عبارت‌اند از: حقوق مدنی؛ شرح قانون مدنی؛ کلیات حقوق اسلامی؛ اصول و رویۀ قضایی مستخرجه از آرای دیوان عالی تمیز؛ صرف و نحو عربی؛ اصول قضایی، جزایی، دیوان عالی کشور.