عطاری
عَطّاری
از مشاغل سنتی در ایران و محل فروش گیاهان دارویی، عرقیات گیاهی و داروهای سنتی ترکیبی. پیشۀ عطاری که هنوز هم در شهرها و روستاها وجود دارد، شکل قدیمی داروخانه‌های امروزی است. عطاری از قدیم‌ترین پیشه‌های ایرانی است و عطاران از بانفوذترین مردمان در دوره‌های گوناگون تاریخ ایران بوده‌اند. در قدیم، شغل عطاری، به‌سبب کمبود پزشکان، شغلی هم‌پایۀ طبیب بوده است. عطاران داروهای گیاهی خود را به صورت الفبایی در قفسه‌ها می‌چیدند. در فهرست داروهای عطاران شماری نام جادویی، ازجمله باریلوقالن، جاوژین، چلقاق، حبق‌الفیل، خاماماسیان، دلاغ و ذراریح، به چشم می‌خورد که وجه تسمیۀ آن‌ها دانسته نیست. عطاران برای درنیامیختن نام این داروها، کتاب‌های قرابادین و تحفۀ حکیم مؤمن را مطالعه می‌کردند. غالب عطاری‌های محلی تهران در سرِ گذر‌ها دایر می‌شد. جز این، عطارهای سیار نیز، به‌ویژه در هفته‌بازارها، بساط خود را پهن می‌کردند. رشد و گسترش پزشکی مدرن از رونق کار عطاران کاست، اما با فروکش‌کردن تب فرنگی‌مآبی، دوباره پیشۀ عطاری چندی رونق گرفت.