علاءالدین و چراغ جادو

علاءالدّین و چراغ جادو (Aladdin eller den forunderlige Lampe)

مهم‌ترین اثر آدام اولِنشلگر، به اقتباس از هزارویک شب، نوشته شده به دانمارکی در ۱۸۰۵ـ۱۸۴۰. علاء‌الدین چراغ جادویی می‌یابد و اگرچه حرص و طمع باعث می‌شود چراغ را از دست بدهد، چون واقعاً بی‌گناه است بار دیگر چراغ را به‌دست می‌آورد. ‌جز علاءالدین، سندباد و نورالدین، و تعداد بی‌شماری از مردم شهرنشین، که به شکلی مضحک توصیف شده‌اند، شخصیت‌های این درامِ رمانتیک را تشکیل می‌دهند، که در واقع بازتاب‌دهندۀ زندگی روزمرۀ مردم کپنهاگ‌اند. اولنشلگر در این اثر که گویی داستان زندگی او در پَسِ آن نهان است، می‌کوشد که نشان دهد پاکی و صداقت همیشه بر روشنفکری محض پیروز می‌شود. اُپراهای بسیاری به اقتباس از داستان علاء‌الدین ساخته شده است که همگی عنوان علاء‌الدین دارند برای اثرِ اولنشلگر، دو آهنگ‌ساز دانمارکی با نام‌های کریستیان دانینگ و کارل نیلسن، موسیقی صحنه ساخته‌اند.