عمارلو
عَمّارْلُو
طایفۀ کُرد ایران، شاخۀ کرمانجی، از طوایف چادرنشین ناحیۀ عمارلو، در شهرستان رودبار گیلان، مرکب از تیره‌های استاجانلو، بادرلو، بیشانلو، تی‌تی‌کانلو، جم‌خانلو، چاخم‌لو، چغلانلو، شمخانلو، شاهقلانلو، قبه‌کرانلو، محمودلو، میرزاخانلو، و شمکانلو. محل سکونت خوانین عمارلو در روستاهای کوهستانی پیرکوه و جیرنده قرار داشت و خوانین عمدۀ آن از طایفۀ بیشانلو بودند. بسیاری از کردان عمارلو در یکی‌دو قرن گذشته چادرنشینی را ترک گفته و در همان ناحیه یک‌جانشین شده‌اند. سردسیر این مردم در کوهستان‌های خورگام و درفک و گرمسیر آنان در دو سوی رودخانۀ شاهرود از رودبار محمدزمان‌خان تا محل تلاقی آن با رودخانۀ قزل‌اوزن در کنار منجیل قرار داشت. امروزه تعدادی از عمارلوها، تنها در فصل تابستان، برای تعلیف احشام خود به مراتع کوهستانی درفک سفر می‌کنند و بقیۀ فصول سال را در خانه‌های دائمی خود به‌سر می‌برند. بنابه روایات موجود، عمارلوها در زمان نادرشاه، از نیشابور به این منطقه انتقال یافته‌اند. هم‌اکنون نیز گروهی بزرگ از کردان نیشابور را عمارلوها تشکیل می‌دهند. اینان پس از قتل نادر و فروپاشی دولت او به لاهیجان حمله آوردند و آن‌جا را غارت کردند. رستم‌خان عمارلو در ۱۱۷۵ق ازجمله سرداران کریم‌خان زند در جنگ با فتحعلی‌خان افشار حاکم ارومیه بودند. طبق بنیچه‌بندی نظامی دورۀ قاجاریه، تشکیل یک دستۀ نظامی ارتش ایران برعهدۀ عمارلوهای رودبار قرار داشت. جمعیت این مردم در اوایل دورۀ پهلوی قریب ۲هزار خانوار بود.