غیاثوند
غیاثوند
طایفۀ کُرد ایران، از طوایف منطقۀ قزوین، مرکب از تیره‌های درویشوند، کماسی، سلخوری (سرخوری)، محمدبیگی. جمعیت این طایفه در قرن گذشته بالغ بر ۱۲۰۰ خانوار چادرنشین بود. قلمرو این طایفه از پل لوشان تا یوزباشی‌چای امتداد داشت. امروزه بسیاری از این مردم در دهستان‌های اقبال و رودبار و قاقزان سکونت دارند و تعداد اندکی از آنان چادرنشین باقی مانده‌اند. جمعیت چادرنشینان غیاثوند در سال‌های اخیر بالغ بر ۵۱ خانوار بوده است. سردسیر این مردم در توت‌چال و سوخته‌چنار و گرمسیر آنان در شیرین‌سو، کنار رودخانۀ شاهرود و حوالی پل انبو و درۀ ملاعلی قرار دارد. غیاثوندها در عصر آقا محمدخان قاجار، از فارس و کرمانشاهان و لرستان به قزوین انتقال داده شدند. این طایفه در بنیچه‌بندی نظامی عصر قاجاریه، مکلف به تأمین دسته‌ای سواره‌نظام به تعداد ۲۰۰ نفر بود. ریاست این دسته در اختیار خوانین غیاثوند قرار داشت. حاجی‌خان غیاث‌نظام و فرزندش عزت‌الله‌خان امیرامجد، آخرین سرکردگان معروف این طایفه بودند.