آنی، بانی ...

آنی، بانی ...
(یا: آن، مان، نباران؛ آنی، اونی، دو، سی) از انواع پِشک، در بازی‌های گروهی کودکانه. از ترانۀ این نوع پِشک روایت‌های متعددی در دست است. اصل ترانه روسی است که رفته‌رفته در زبان فارسی تغییر یافته است. یکی از مشهورترین روایت‌های تهرانی آن چنین است: «آن، مان، نباران ـ دو، دو، اسکاچی ـ آنّا، مانّا ـ کالاچی». کودکانِ مهاجران روس، در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰، به تقریب چنین می‌خوانده‌اند: «آنیف بانی ـ نابارانی ـ دو، دو، اسکاژی ـ ماما ـ دالا ـ گالاچی». دو نفر از بازیکنان روبه‌روی هم می‌ایستند و یکی از آن دو، شروع به خواندن این ترانه می‌کند و با هر ضرب ترانه، به خودش و دیگری اشاره می‌کند. ضربِ آخر به هر که افتاد، او اول یارکشی می‌کند و یار مقابلش دوم؛ بدین ترتیب نفرات اول، سوم، پنجم، ... را یک گروه و نفرات دوم، چهارم، ششم، ... را گروه دیگر برمی‌گزیند.