ادیب صابر، صابر بن اسماعیل ( ـ۵۳۸ تا ۵۴۲ق)

اَدیب صابر، صابر بن اسماعیل ( ـ۵۳۸ تا ۵۴۲ق)

شاعر ایرانی. در جوانی برای دانش‌اندوزی به خراسان رفت. چندی نیز در مرو، بلخ و خوارزم به‌سر برد. چون به عربی تسلط داشت، اشعار فارسی را به عربی ترجمه می‌کرد. از پادشاهان، سنجر سلجوقی و اتسز خوارزمشاه را مدح کرده است. دربارۀ او گویند سنجر، به‌سبب اختلافش با اتسز، ادیب را برای جاسوسی نزد او فرستاد؛ چون اتسز به‌کار ادیب پی‌برد فرمان داد تا او را دست‌وپا بسته به جیحون انداختند. در اشعارش صابر و گاه ادیب تخلّص کرده است. غزل‌های او ساده، روان و به سبک خراسانی است. دیوان او به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۴ش).