اسلاوی، زبان های

اسلاوی، زبان‌های

(یا: زبان‌های اسلاوُنیک) گروهی از زبان‌های خانوادۀ هندواروپایی، رایج در قسمت اعظم اروپای شرقی، بسیاری از کشورهای بالکان و نواحی شمالی آسیا. گروه زبان‌های اسلاوی با زبان‌های گروه بالتیک (لیتوانی، لتونی و زبان منقرض‌شدۀ پروسی قدیم) قرابت دارد. این گروه زبانی به سه شاخه تقسیم می‌شود: اسلاوی جنوبی، شامل صرب و کرواسی، اسلوونی، بلغاری و مقدونی؛ اسلاوی غربی، شامل چک و اسلوواک، لوساتی و لِخی (لهستانی و گویش‌های آن)؛ و اسلاوی شرقی، شامل روسی، اوکراینی و بلوروسی. برقراری ارتباط کلامی بین اسلاوی‌زبانان به‌علت تفاوت در گویش‌ها دشوار است، امّا غیرممکن نیست. وام‌گیری واژگان ایرانی و ژرمنی در قدیم و تأثیر زبان‌های آلمانی و ترکی، به‌ترتیب، در غرب و بالکان، در اعصار متأخر در زبان‌های اسلاوی هویداست. اصطلاحات جدید با اخذ واژه‌های یونانی و لاتین ساخته می‌شوند. زبان‌های اسلاوی شرقی و جنوب شرقی به خط سیریلیک و نزد اسلاوهای کاتولیک رومی با الفبای رومی نوشته می‌شوند. صرب‌ها زبان صرب و کرواتی را به خط سیریلیک و کروات‌ها همین زبان را به حروف رومی می‌نگارند.