استرآبادی، محمدامین ( ـ مکه ۱۰۳۶/۱۰۳۳ق)
استَرآبادی، محمّدامین ( ـ مکه ۱۰۳۶/۱۰۳۳ق)
| محمدامین استرآبادی | |
|---|---|
| درگذشت | مکه ۱۰۳۶/۱۰۳۳ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| شغل و تخصص های دیگر | محدث و متکلم |
| آثار | شرح اصول کافی- فواید دقایق العلوم و حقایقها- رساله فی البداء |
| گروه مقاله | دین اسلام |
فقیه اخباری امامی. نخست از اصولیان بود و علم اصول را در شیراز نزد تقی‌الدین محمد نسابه فراگرفت. به توصیه و تشویق پدر همسر و استاد خود، میرزا محمد استرابادی، معروف به صاحب رجال، به مطالعه در اخباریگری پرداخت؛ بدین‌گونه گرایش به اخباریه در قرن۱۱ق به‌دست او با نوشتن الفوائد المدنیّة فی‌الرد علی من قال بالاجتهاد والتقلید فی‌الاحکام الالهیة احیا شد و به‌سرعت توسعه یافت؛ چندان که اخباریگری در نیمه اول قرن ۱۲ق بر همۀ مراکز علمی شیعه مسلط شد. با اجتهاد مخالف بود و سنت را تنها منبع فقاهت می‌دانست و عقل را در کشف حقایق و احکام ناتوان می‌شمرد. تقلید را نمی‌پذیرفت و بر آن بود که همه باید مقلّد امامان معصوم (ع) باشند. از صاحب معالم و صاحب مدارک اجازۀ روایت داشت. سید زین‌العابدین حسینی، صاحب مفرحة‌الانام فی تأسیس بیت‌الله الحرام، که در تجدید بنای کعبه دخالت داشت و شیخ حسین ظهیری عاملی عینانی که استاد حُرّ عاملی بود، هردو از شاگردان او بودند. استرآبادی در حدیث و کلام نیز دارای تألیفاتی بود. از آثارش: شرح اصول کافی؛ فوائد دقائق‌العلوم و حقائقها؛ رسالة فی‌البداء؛ رسالة فی طهارة‌الخمر و نجاستها؛ حاشیة علی شرح‌المدارک.