اعتقاد
اِعتِقاد
در لغت به‌معنی باورداشتن. و در اصطلاح کلام در معانی مختلف به‌کار می‌رود؛ در معنای مشهور، شامل دو تفسیر است: الف. حکم جازم قابل تشکیک، که دربرابر علم و یقین قرار دارد، زیرا یقین و علم غیرقابل تشکیک‌اند. علم، حکم جازم است و یقین، اعتقاد جازمِ ثابتِ مطابق واقع؛ ب. مطلق تصدیق، اعم از تصدیق جازم مطابق با واقع. مطلق تصدیق، علم بدیهی و اکتسابی، ظنّ و وهم، اعتقاد تقلیدی و جهل مرکب را دربرمی‌گیرد. تهانوی اعتقاد در معنی «تصدیق یقینی» را گونۀ سوم اعتقاد دانسته است. حاصل آن‌که اعتقاد به معنای گرایش قلبی (شهودی ـ عاطفی) یا عقلی به امری است که ممکن است واقعیت یا حقیقت داشته یا نداشته باشد. عرفاً اعتقاد را با ایمان مترادف می‌گیرند. نیز← ایمان