اقامه

اِقامه
الفاظ مخصوص بعد از اذان به‌عنوان مقدمۀ نمازهای یومیّه. در دیگر نمازهای واجب یا مستحب، اذان و اقامه خوانده نمی‌شود. خواندن اقامه در مسجد پیش از نمازهای یومیه، به عقیدۀ مشهور فقیهان مستحب است، اما برخی آن را بر مردان واجب دانسته‌اند. الفاظ اقامه نزد امامیه چنین است: دو الله اکبر؛ دو اشهد ان لا اله الّا الله؛ دو اشهد انّ محمداً رسول‌الله؛ دو حیّ علی الصّلوة؛ دو حیّ علی الفلاح؛ دو حیّ علی خیر العمل؛ دو قد قامت ‌الصّلاة؛ دو الله اکبر؛ و یک مرتبه لا اله الا الله. شهادت به ولایت امام علی (ع) جزو اقامه نیست. زن می‌تواند از جمله‌های اقامه به تکبیر و شهادتین بسنده کند و مسافر نیز می‌تواند هر جمله را یک‌بار بگوید. به عقیدۀ برخی، شرط است که اقامه رو به قبله و با طهارت از حَدَث و خَبَث (← خبث) خوانده شود. به نظر مشهور، سخن‌گفتن در میان جمله‌های اقامه و به چپ و راست گردیدن مکروه است. مستحب است که در روز اول تولد، در گوش راست نوزاد اذان، و در گوش چپ وی اقامه خوانده شود.