امتحان
امتحان
اندازه‌گیری دانش یا مهارت فراگیر. فراگیر، به دانش‌آموز، دانشجو، کارآموز، و هر شخصی اطلاق می‌شود که طبق برنامه‌ای معین به فراگیری درسی می‌پردازد که با هدف یادگیری موضوعی معین به او داده می‌شود. امتحان، یکی از ابزار سنجش تغییر میزان دانسته‌های فرد است که معمولاً، به‌صورت کتبی، شفاهی، یا عملی برگزار می‌شود. معیار سنجش توانایی دانسته‌های فراگیران، معمولاً نمره است که در ایران، دامنه‌ای میان صفر و بیست دارد. زمان برگزاری امتحان در ایران، در نظام قدیم و نظام جدیدآموزش و پرورش تفاوت دارد. در نظام قدیم، سال تحصیلی به سه قسمت سه ماهه، یا سه ثلث، تقسیم می‌شد و در پایان هر ثلث، از فراگیران امتحان می‌گرفتند. از ۱۳۷۹، امتحان به‌صورت نیم‌سالی، ترمی، درآمده است و دانش‌آموزان دوبار، در پایان هر نیم‌سال، امتحان می‌دهند. امتحان‌هایی که در ایران برای ارزش‌یابی دانسته‌های دانش‌آموزان مدارس برگزار می‌شود، به اختصار عبارت‌اند از امتحان داخلی که در پایان هر نیم‌سال تحصیلی و در داخل مدارس برگزار می‌شود؛ امتحان نهایی یا امتحان هماهنگ استانی‌منطقه‌ای که در پایان هریک از مقاطع سه‌گانۀ تحصیلی ابتدایی، راهنمایی تحصیلی، و متوسطه برگزار می‌شود؛ امتحان متفرقه یا امتحان داوطلبان آزاد، ویژۀ کسانی که امکان حضور رسمی در مدرسه را ندارند؛ و کنکور یا آزمون ورود به دانشگاه. امتحان‌های دانشگاه‌ها و مدارس عالی به‌صورت نیم‌سالی است. این امتحانات که برای ارزش‌یابی دانسته‌های دانشگاهی در ایران برگزار می‌شود، به اختصار عبارت‌اند از امتحان پایان نیم‌سال، امتحان معرفی به استاد که با شرایط ویژه، برای دانشجویانی برگزار می‌شود که در کلاس‌های درسی حضور نداشته‌اند و امتحان جامع تحصیلات تکمیلی دورۀ دکتری.