انسان شناسی فرهنگی
انسان‌شناسی فرهنگی (cultural anthropology)
(یا: انسان‌شناسی اجتماعی) از زیرشاخه‌های انسان‌شناسی، معطوف به شناخت و تحلیل فرهنگ و جامعۀ انسانی، یعنی جنبه‌های غیرزیستی و رفتاری انسانی. انسان‌شناسی فرهنگی معمولاً در کنار شاخۀ بزرگ دیگری از انسان‌شناسی، یعنی انسان‌شناسی زیست‌شناختی[۱] یا انسان‌شناسی جسمانی[۲] و انسان‌شناسی طبیعی[۳] قرار می‌گیرد. همۀ ابعاد فرهنگی در انسان و جوامع انسانی در همۀ زمان‌ها می‌توانند موضوع مطالعۀ انسان‌شناسی فرهنگی باشند. به همین دلیل، انسان‌شناسی فرهنگی خود به شاخه‌های تخصصی گوناگونی، ازجمله انسان‌شناسی شهری[۴]، انسان‌شناسی سیاسی[۵]، انسان‌شناسی هنر[۶]، انسان‌شناسی اعتقادات دینی[۷]، انسان‌شناسی تاریخی[۸]، انسان‌شناسی باستان‌شناختی[۹] و جز آن‌ها تقسیم شده است. هریک از این شاخه‌ها، روش‌ها و مفاهیم خاص خود را به وجود آورده‌اند. دو زیرشاخۀ مهم انسان‌شناسی فرهنگی، یکی قوم‌نگاری[۱۰] است که به مطالعۀ وجوه فرهنگی زندگی انسان‌ها می‌پردازد، و دیگری قوم‌شناسی[۱۱] است که کمابیش با واژۀ انسان‌شناسی مترادف است و به مطالعۀ تطبیقی فرهنگ‌ها با توجه به داده‌های قوم‌نگاری می‌پردازد. امروزه در زبان فارسی، همچون زبان‌های اروپایی، واژۀ انسان‌شناسی تا اندازۀ زیادی جانشین واژۀ قوم‌شناسی نیز شده است.