انحطاط
اِنحطاط (decadence)
در نقد ادبی و هنری، نزولی که پس از یک دورۀ رونق فرهنگی رخ میدهد. دلزدگی، خودآگاهی، و جستوجوی انگیزۀ تازه، از رهگذر پالایش هنری و رفتار تباه، از مشخصات آن است. بهطور محض به مکتبهای مشهور به «پایان قرنی[۱]» که در اواخر قرن ۱۹ بالندگی یافتند ـ سمبولیسم[۲]، جنبش زیباشناختی[۳]، و آرنوو[۴] ـ اطلاق میشود. هنرمندان و نویسندگانی همچون آرتور رمبو[۵]، اسکار وایلد[۶]، و اوبری بیردزلی[۷] از مصادیق آن بهشمار رفتهاند.