انحصار وراثت، گواهی
انحصار وراثت، گواهی
گواهی یا تصدیق انحصار وراثت، صادر شده از سوی دادگاه. به‌موجب این گواهی، دادگاه رابطۀ وراثت بین متوفی و ورثۀ او را براساس اسناد و مدارک و شهادت شهود گواهی کرده، نسبت بین ایشان را معلوم و سهم‌الارث هر یک از ورثه را نیز مشخص می‌کند. از آن جهت آن را گواهی انحصار وراثت یا حصر وراثت گویند که دادگاه تصدیق می‌کند، ورثۀ کسی که فوت کرده، محدود و منحصر به همان کسانی است که در گواهی ذکر می‌شود و وارث دیگری ندارد. اولین‌بار به‌موجب «قانون تصدیق انحصار وراثت» مصوب ۱۳۰۹ مقرر شد که هر کس مدعی وراثت متوفی باشد و بخواهد مال یا اسنادی را به‌عنوان وراثت اخذ کند یا طلب متوفی را وصول نماید، باید برای اثبات سمت خود به‌عنوان وارث، از دادگاه گواهی حصر وراثت بگیرد. بعداً در ۱۳۱۹ قانون امور حسبی در این خصوص تصویب شد که هنوز هم مورد عمل است.