اپرت
اُپِرِت (operetta)
فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت‌وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه‌های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می‌توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه‌های اپرت عبارت‌اند از اورفه در جهنم[۱]۱ اثر اوفِنباخ[۲]۲ (۱۸۵۸)، خفاش[۳]۳ اثر یوهان اشتراوس[۴]۴ (۱۸۷۴)، و دزدان دریایی پِنتسانچه[۵]۵ (۱۸۷۹) و میکادو[۶]۶ (۱۸۸۵) اثر گیلبرت[۷]۷ و سالیوان[۸]۸. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت‌های مشهوری همچون رستاخیز سلاطین ایران (خرابه‌های مدائن) و بچۀ گدا را تصنیف کرد و به روی صحنه برد.