ایلکانویان
ایلکانویان
(یا: ایلکان نویان) عنوانی مغولی ویژۀ شمارِ اندکی از امیران و شاهزادگان بسیار محترم مغول. صاحب این عنوان که به «امیرُ الْایلکاه» نیز شهرت داشته در هر جا اقامت می‌کرده، از همۀ کارگزاران دولت، والیان، و حاکمان آن سرزمین برتر بوده است. برخی از سرداران مغول به همین عنوان در تاریخ مشهور بوده‌اند؛ ازجمله سرداری از قوم جَلایر که نیای شیخ حسن بزرگ بوده و نام سلسلۀ ایلْکانی (آل جلایر) برگرفته از نام اوست. این سردار از فرماندهان هولاکوخان مغول بود و در فتح آسیای مرکزی و خاور نزدیک به‌دست مغولان سهم عمده‌ای داشت. هولاکوخان او را در ۶۵۹ق با سپاهی فراوان به سرزمین شام فرستاد و سپاهیان وی آن‌جا را تاراج کردند و پس از آن، با مغولانی که در شام بودند به روم رفت. ایلکانویان و قرابوقانویان، از دیگر سرداران مغول، سرزمین‌های واسِط و خوزستان را نیز تصرّف کردند.