ایطا
ایطا
(در لغت به‌معنی قدم برجای قدم دیگری نهادن) اصطلاحی در قافیه. تکرار جزئی از کلمۀ قافیه و بر دو نوع است: ۱. ایطای جلی، آن است که، در کلمۀ قافیه، تکواژی قاموسی تکرار شود و لذا تکرار آن کاملاً مشهود باشد، مانند آوردن «بلاگستر» و «سخن‌گستر» در قافیۀ دو بیت از یک شعر. ۲. ایطای خفی، آن است که، در کلمۀ قافیه، تکواژی دستوری تکرار شود و تکرار آن چندان مشهود نباشد، مانند قافیه‌کردنِ «پاسبان» و «دیدبان» و «مهربان». ایطا از عیوب قافیه است.