باعلوی، عبدالرحمان (۱۲۶۲ـ حیدرآباد ۱۳۴۱ق)
باعَلَوی، عبدالرحمان (۱۲۶۲ـ حیدرآباد ۱۳۴۱ق)
(معروف به ابن شهاب‌الدین تَریم) عالم، فقیه و شاعر شیعی عرب. در ۱۲۸۶ق به حجاز رفت و نزد فضل پاشا علوی از احمد بن زینی دَحلان درس گرفت. در ۱۲۸۸ق به عدن و خاور دور سفر کرد و چهار سال در جزیرۀ جاوه بود. در ۱۳۰۲ق به حجاز، مدینه، مصر، شام، بیت‌المقدس و استانبول رفت و در استانبول با سلطان عبدالحمید دوم عثمانی ملاقات کرد. سپس به هندوستان رفت و در حیدرآباد اقامت گزید. در زمینه‌های فقه، هندسه، حساب، منطق، طبیعیات و انساب صاحب تألیفاتی است. از آثارش: الحَمِیّة من مِضارالرَقِیّة؛ النِظام؛ الاِسْعاف؛ الذَّریعَه؛ الکَشْف؛ التَذْکیر؛ نَزْهَةالاَلباب فی ریاضِ‌الاَنساب؛ دیوان شعر.