باکالیجارکوهی
باکالیجارکوهی (قرن ۵ق)
از امرای بزرگ آل‌زیار. پسر وِیْهان‌ِ کوهی و فرمانروای گرگان و طبرستان بود. به دنبال لشکرکشی مسعود غزنوی به هند و شورش غزها در خراسان، باکالیجار از پرداخت خراج به غزها خودداری کرد و با علاءالدوله، پسر کاکویه، و فرهاد، پسر مردآویج، علیه مسعود طغیان کرد (۴۲۵ق). او قبل از حملۀ مسعود به گرگان، همراه بزرگان شهر گریخت و به ناتِل، کُجور و رویان عقب‌نشینی کرد (۴۲۶ق). در جنگی که بین مسعود و باکالیجار و امرای محلی روی داد، باکالیجار خواهان صلح شد و مسعود امارت گرگان و طبرستان را بدو داد. پس از این‌که سلجوقیان به خراسان رسیدند و حاکمیت غزنویان را تهدید کردند، باکالیجار فرصت را غنیمت شمرد و خود را از نفوذ غزنویان خارج ساخت و درصدد استقلال برآمد. پس از مرگ مسعود، انوشیروان، پسر منوچهر بن قابوس، او را برکنار و دستگیر کرد (۴۳۲ق).