بحورالالحان
بُحورُالْاَلْحان
کتابی به فارسی، در موسیقی ایرانی و نسبت آن با عروض فارسی، تألیف فرصت شیرازی. مؤلف در این اثر که در دو جزء و یک خاتمه تألیف یافته، منتخباتی از سروده‌های شاعران پیشین و متأخر (کمابیش ۴۰ شعر) و نیز بخشی از اشعار خود فراهم آورده و یادآور شده که این اشعار در چه بحری است و خواندن آن در کدام دستگاه آوازی مناسب‌تر است. در خاتمۀ کتاب نیز به حرمت تغنی از نظر اسلام اشاره‌ای کوتاه شده است. بحورالالحان را می‌توان اولین مأخذ یا از اولین مآخذی دانست که در آن از تغییر نظام ادواری به دستگاهی سخن رفته و با وجود اختصار، به منزلۀ پلی میان موسیقی قدیم و جدید ایران است. این اثر به اهتمام محمدقاسم صالح رامسری به‌چاپ رسیده است (۱۳۶۷ش).