بدیع بلخی، محمد بن محمد (قرن ۴ق)
بَدیع بَلْخی، محمّد بن محمّد (قرن ۴ق)
شاعر ایرانی. همروزگار ابویحیی طاهر بن فضل چغانی ( ـ۳۸۱ق)، منجیک ترمذی و دقیقی طوسی بود. منظومهای در ۴۰۱ بیت به نام راحةالانسان به او نسبت میدهند که به پندنامۀ انوشیروان نیز آوازه دارد.