بست
بُسْت
شهری بزرگ در سیستان قدیم و دومین شهر این ولایت پس از زرنگ، بر کرانۀ رود هیرمند، در جنوب غربی افغانستان. خرابه‌های این شهر در حوالی محل تلاقی رودخانه‌های هیرمند و ارغنداب قرار دارد. ناحیۀ بست امروزه به گرمسیر موسوم است. شهر بست، دروازۀ بازرگانی با هند بود. انواع میوه‌ها مانند خرما، انگور، آلو، انجیر، و خربزه در آن به عمل می‌آمد و کرباس و صابون آن شهرت داشت. پیشینۀ تاریخی بست به دورۀ اشکانیان می‌رسد. این شهر در گذشته‌ها، آبست نامیده می‌شد. در خلافت عثمان و یا در اوایل سلطنت معاویه به تصرف مسلمانان درآمد. سبکتکین غزنوی در ۳۶۷ق/۹۷۸م این شهر را از تصرف امیرطغان ترک خارج کرد. بست در قرون بعد رو‌به ویرانی نهاد. در لشکرکشی امیرتیمور (اواخر قرن ۸ق) به‌کلی ویران شد. قلعۀ بست در دورۀ صفوی از نواحی معتبر در گرمسیرات جنوب افغانستان بود. شاه‌عباس دوم در سفر جنگی خود به قندهار در ۱۰۵۸ق/۱۶۴۸م، این قلعه را تصرف کرد. برخی ادیبان بزرگ ازجمله ابوسلیمان و ابوالفتح بستی به این شهر منسوب‌اند.