بهمن (اوستا)

بَهمَن (اوستا)

صورت دگرگون‌شدۀ واژۀ اوستایی وُهُومَه‌نَه. در زبان اوستایی وُهوُ یعنی نیک و مَه‌نَه یعنی اندیشه و منش؛ پس بهمن یعنی نیک‌منش. در تقویم ایران پیش از اسلام و نیز در سالنامه‌های زردشتی، دومین روز از هر ماه بهمن نام دارد و تقارن روز بهمن از ماه بهمن، روز جشن و شادی است؛ که آن را بَهمَنگان یا بَهمَنجِه نامند. بهمن از اَمشاسپندان یا ایزدان مقدس دین زردشتی است که زردشت را به بارگاه اهورامزدا رهنمون شد. سحرخیزی و کشت و کار از صفات ایزد بهمن شمرده می‌شود و نیز جامۀ سپید و گل یاسمن سفید نمادهای وی هستند.