بهار شیروانی، نصرالله (شماخی ۱۲۴۷ـ مشهد ۱۳۰۰ق)
بَهار شیروانی، نصرالله (شماخی ۱۲۴۷ـ مشهد ۱۳۰۰ق)
شاعر ایرانی. در جوانی به قصد سیاحت و بازرگانی به هند رفت. سپس در ۱۲۷۵ق به ایران بازگشت. چندی منشی کنسولگری فرانسه در تبریز بود. با راه‌یافتن به دربار ناصرالدین شاه قاجار لقب ملک‌الشعرایی گرفت. از شاعران مکتب بازگشت و با پدر ملک‌الشعرا بهار، رضاقلی خان هدایت و پدر ایرج میرزا دوستی داشت. ایرج میرزا چندی از او درس شاعری آموخت و ملک‌الشعرای بهار نیز تخلصش را از او گرفت. در منزل محمد کاظم صبوری (پدر ملک‌الشعرای بهار) درگذشت. از آثارش: دیوان به فارسی و ترکی؛ مثنوی نرگس و گل؛ مثنوی تحفيةالاحباء/ تحفة‌العراقین به تقلید از خاقانی؛ لغت‌نامۀ فارسی به فرانسه (پاریس، ۱۸۶۹).